O Camiño de Santiago

Ao redor do ano 820 prodúcese o achado da tumba de Santiago o Maior e, inmediatamente, a creación do lugar sacro para venerar os seus restos. Hoxe, doce séculos despois, a peregrinación constitúe unha experiencia única fronte a un mundo globalizado.

O fenómeno das peregrinacións axiña se converteu nun destacado eixe espiritual e cultural de Europa, e Santiago nun gran centro de peregrinación, xunto a Roma e Xerusalén. O Camiño foi unha verdadeira “autovía do coñecemento”.

É o códice medieval máis célebre da peregrinación xacobea. Trátase dunha compilación en cinco libros de todos os textos litúrxicos, tradicións xacobeas, milagres e memoria do Camiño de peregrinación, realizada na Compostela do século XII.

En Santiago de Compostela celébrase o ano xubilar cada vez que o 25 de xullo, día de Santiago o Maior, coincide en domingo. Acontece cunha secuencia temporal de seis, cinco, seis e once anos. Inaugúrase coa apertura da Porta Santa a tarde do 31 de decembro do ano anterior.

Un dos maiores símbolos da catedral é o botafumeiro, quizais o maior incensario do mundo. Funciona nas principais solemnidades da catedral e todos os venres do ano (19.30 h.). Por outra banda, a misa do peregrino celébrase no altar maior da catedral todos os días ás 12 horas.

A credencial do peregrino é unha especie de pasaporte que debe ser selado en cada etapa da ruta. Debemos selala polo menos dúas veces ao día nos últimos 100 km (para os peregrinos a pé ou a cabalo) ou nos últimos 200 km (para os peregrinos ciclistas). Ao final da nosa peregrinación obteremos a Compostela.

Un grande espazo de benvida e de encontro. Situado na Rúa Carretas, a poucos metros da Praza do Obradoiro, nel concéntranse todos os servizos de atención aos peregrinos. Aquí sitúase a Oficina do Peregrino e obtense a Compostela. Foi inaugurado en outubro de 2015.